uitstapje
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Arnout
29 Februari 2008 | Rwanda, Kigali
‘Even’ een uitstapje naar Uganda.
Richard een man die het concept van sportsministry in Uganda heeft opgezet kwam ons tijdens ons project in Butare bezoeken. En erg vriendelijke kerel dus het leek me wel leuk om ook nog een ander Afrikaans land te bezoeken (het zou ook een goede scouting zijn voor een volgend project in Afrika einde 2008:))
De rit van 8 uur zou maar 7 euro kosten dus je ziet het halve land en de equator kwasi gratis. Helaas ben ik er pas bij de grens achter gekomen dat dit uitstapje me wel 2 visa dus 110 dollar zou kosten…
Maar dat was het meer dan waard. Wat een verschil tussen deze twee landen. Kigali de hoofdstad van Rwanda een oase van rust en gemoedelijkheid met ongeveer 5 autos en motor taxis met helm voor de klant en dan Kampala de hoofdstad van Uganda: bedolven onder een laag stof en smok, ongelofelijk vol gepropt met minibustaxi (die erg hun best doen om elkaar klem te rijden – zelfs in Libanon rijden ze beschaafder…) en uiteraard geen helmen voor de bijrijder. Maar dan wel een echte stad: dus een stuk meer bedrijvigheid en mensen – er gebeurt de hele tijd van alles. Helaas moet je ook hier geen gezellige cafés of straten verwachten, maar je hebt wel dikke lol bij het onderhandelen bij de diverse kraampjes en markten:)
Gisteren ben ik met Paul een van Richards sportcoaches naar een slum geweest waar hij een jongerenproject leidt. De kans voor mij om eens door zo een slum te wandelen – wat een ervaring. In de kerk (dus een soort hut van metalen platen met wat banken in) heb ik het levensverhaal van de pastoor mogen horen: ongelofelijk wat er met die man is gebeurt sinds hij Jezus heeft aangenomen in zijn leven. Van dief, verkrachter en HIV patiënt naar gezonde pastoor die straatkinderen en vooral prostituees opvangt. Dit wou ik direct steunen. Even later mocht ik ook nog voor een zieke jongen bidden en een moslim vrouw die helemaal hotel te botel blij was dat ze Jezus heeft gevonden…wat een ervaringen allemaal. Het heeft me trouwens erg verbaasd hoe de mensen op een berg afval toch leefbare omstandigheden hebben weten te creëren…
Nu ben ik weer in Kigali (gelukkig maar want ze wouden me aan de grens eerst geen visum meer geven: dat moet je in Kampala regelen dus weer 5 uur met de bus terug, nou mij niet gezien).
Morgen vertrek ik naar het enige meertje in het land waar je mag zwemmen om nog eens 5 dagen bij te komen van alle mooie ervaringen en indrukken hier…het schijnt dat ze daar geen internet hebben.
Gods zegen,
arnout
Richard een man die het concept van sportsministry in Uganda heeft opgezet kwam ons tijdens ons project in Butare bezoeken. En erg vriendelijke kerel dus het leek me wel leuk om ook nog een ander Afrikaans land te bezoeken (het zou ook een goede scouting zijn voor een volgend project in Afrika einde 2008:))
De rit van 8 uur zou maar 7 euro kosten dus je ziet het halve land en de equator kwasi gratis. Helaas ben ik er pas bij de grens achter gekomen dat dit uitstapje me wel 2 visa dus 110 dollar zou kosten…
Maar dat was het meer dan waard. Wat een verschil tussen deze twee landen. Kigali de hoofdstad van Rwanda een oase van rust en gemoedelijkheid met ongeveer 5 autos en motor taxis met helm voor de klant en dan Kampala de hoofdstad van Uganda: bedolven onder een laag stof en smok, ongelofelijk vol gepropt met minibustaxi (die erg hun best doen om elkaar klem te rijden – zelfs in Libanon rijden ze beschaafder…) en uiteraard geen helmen voor de bijrijder. Maar dan wel een echte stad: dus een stuk meer bedrijvigheid en mensen – er gebeurt de hele tijd van alles. Helaas moet je ook hier geen gezellige cafés of straten verwachten, maar je hebt wel dikke lol bij het onderhandelen bij de diverse kraampjes en markten:)
Gisteren ben ik met Paul een van Richards sportcoaches naar een slum geweest waar hij een jongerenproject leidt. De kans voor mij om eens door zo een slum te wandelen – wat een ervaring. In de kerk (dus een soort hut van metalen platen met wat banken in) heb ik het levensverhaal van de pastoor mogen horen: ongelofelijk wat er met die man is gebeurt sinds hij Jezus heeft aangenomen in zijn leven. Van dief, verkrachter en HIV patiënt naar gezonde pastoor die straatkinderen en vooral prostituees opvangt. Dit wou ik direct steunen. Even later mocht ik ook nog voor een zieke jongen bidden en een moslim vrouw die helemaal hotel te botel blij was dat ze Jezus heeft gevonden…wat een ervaringen allemaal. Het heeft me trouwens erg verbaasd hoe de mensen op een berg afval toch leefbare omstandigheden hebben weten te creëren…
Nu ben ik weer in Kigali (gelukkig maar want ze wouden me aan de grens eerst geen visum meer geven: dat moet je in Kampala regelen dus weer 5 uur met de bus terug, nou mij niet gezien).
Morgen vertrek ik naar het enige meertje in het land waar je mag zwemmen om nog eens 5 dagen bij te komen van alle mooie ervaringen en indrukken hier…het schijnt dat ze daar geen internet hebben.
Gods zegen,
arnout
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
